Τα επιφανειοδραστικά για την εκτόπιση του πετρελαίου μπορούν να διαιρεθούν σε μη ιοντικούς και ιοντικούς τύπους. Προκειμένου να ενισχυθεί η απόδοση των επιφανειοδραστικών ουσιών, οι επιστήμονες έχουν μελετήσει μια σειρά νέων επιφανειοδραστικών ουσιών, όπως μη ιονικές ανιοντικές επιφανειοδραστικές ουσίες, επιφανειοδραστικές ουσίες φθορίου, επιφανειοδραστικές ουσίες Gemini, βιολογικές επιφανειοδραστικές ουσίες και ούτω καθεξής. Αυτά τα νέα επιφανειοδραστικά όχι μόνο έχουν καλή επιφανειακή δραστηριότητα, αλλά έχουν και τις ιδιότητες αντοχής στη θερμοκρασία και αντοχής σε αλάτι. Επί του παρόντος, οι επιφανειοδραστικές ουσίες εξακολουθούν να παρουσιάζουν ορισμένα προβλήματα, όπως σύνθετη διαδικασία σύνθεσης, υψηλό κόστος και ανεπαρκής εφαρμογή. Προκειμένου να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα, είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η μοριακή δομή των επιφανειοδραστικών ή να αναμειχθούν με αλκάλια και πολυμερές για να γίνει μια πιθανή μέθοδος εκτόπισης πετρελαίου.

Το ελαστικό σιλικόνης είναι ένα είδος πολυμερούς σιλικόνης, παίρνει ελέγχοντας το μήκος του σκελετού και διασυνδέοντας οργανικές ομάδες με σκελετό, το μονωτικό υλικό κατασκευάζεται από καουτσούκ σιλικόνης, στη συνέχεια θα εισαγάγω το ρόλο του μονωτήρα από καουτσούκ σιλικόνης.

Η απόδοση των επιφανειοδραστικών ουσιών στην προστασία του περιβάλλοντος αναφέρεται κυρίως στην τοξικότητα και τη βιοδιασπασιμότητα των ίδιων των επιφανειοδραστικών ουσιών και στη βελτίωση της ταχύτητας απορρόφησης των επιφανειοδραστικών ουσιών σε άλλα χημικά υλικά. Σε αυτή τη βάση, έχουν αναπτυχθεί με επιτυχία μια σειρά νέων επιφανειοδραστικών ουσιών, όπως τα αλκυλοπολυγλυκοσίδια (APG) και γλυκοαμίδιο (APA), τα οποία παράγονται με την αντίδραση γλυκόζης και λιπιδίων με αλκοόλες ή λιπαρά οξέα και ED3A, δραστικότητα και ισχυρή ικανότητα συμπλοκοποίησης με ιόντα ασβεστίου και μαγνησίου, που λαμβάνονται με τροποποίηση ΕϋΤΑ. Μονοσουλφονικός δεκαεξυλικός διφαινυλαιθέρας (C16MADS); Επιφανειοδραστικό GEMINI; δραστικές βιοδραστικές ουσίες, κτλ.

Προκειμένου να βελτιωθεί η απόδοση του ηλεκτρολύτη και η ποιότητα της επικάλυψης, προστίθενται συχνά ορισμένα πρόσθετα. Τα επιφανειοδραστικά είναι ένα από τα κύρια είδη προσθέτων. Τα επιφανειοδραστικά έχουν τις λειτουργίες εξομάλυνσης, φωτισμού, διάχυσης, αλλαγής των φυσικών ιδιοτήτων της επίστρωσης και παρεμπόδισης της διαφυγής της όξινης ομίχλης. Τα επιφανειοδραστικά που χρησιμοποιούνται συνήθως στην ηλεκτρολυτική επικάλυψη είναι Ping Jia, ΟΡ γαλακτωματοποιητής, δωδεκυλοθειικό νάτριο, σουλφονικό νάτριο μεθυλενοδιναφθαλενίου, επιφανειοδραστικό φθορίου, εστέρας πολυαιθυλενοξειδίου λιπαρού οξέος, καστορέλαιο οξειδίου πολυαιθυλενίου κλπ.

Το αραιό διάλυμα του επιφανειοδραστικού υπακούει στον κανόνα της ιδανικής λύσης. Η ποσότητα επιφανειοδραστικού που απορροφάται στην επιφάνεια του διαλύματος αυξάνεται με την αύξηση της συγκέντρωσης του διαλύματος. Όταν η συγκέντρωση φθάνει ή υπερβαίνει μια ορισμένη τιμή, η ποσότητα του προσροφημένου επιφανειοδραστικού δεν αυξάνεται πλέον. Αυτά τα υπερβολικά επιφανειοδραστικά μόρια είναι άτακτα ή υφίστανται με κανονικό τρόπο στο διάλυμα. Η πρακτική και η θεωρία δείχνουν ότι σχηματίζουν ενώσεις σε λύση, οι οποίες ονομάζονται μικκύλια. Επιφανειακή πίεση της μεμβράνης προσρόφησης: Η επιφανειοδραστική ουσία προσροφάται στην διεπιφάνεια αερίου-υγρού για να σχηματίσει μια προσροφητική μεμβράνη. Για παράδειγμα, ένα κινητό πλωτό φύλλο χωρίς τριβή τοποθετείται στη διεπαφή για να ωθεί την προσροφητική μεμβράνη πλάσματος κατά μήκος της επιφάνειας του διαλύματος. Η μεμβράνη παράγει πίεση στο πλωτό φύλλο. Αυτή η πίεση ονομάζεται επιφανειακή πίεση. Ιξώδες επιφάνειας: Όπως η επιφανειακή πίεση, το επιφανειακό ιξώδες είναι μια ιδιότητα των αδιάλυτων μοριακών μεμβρανών.

Η διαλυτοποίηση της μόλυνσης ελαίου με μικκύλια επιφανειοδραστικού μπορεί να είναι ένας σημαντικός μηχανισμός για την απομάκρυνση μιας μικρής ποσότητας υγρής μόλυνσης από στερεά επιφάνεια. Οργανικές ουσίες αδιάλυτες στο νερό προστίθενται σε διαφορετικά μέρη των μικκυλίων για να σχηματίσουν διαφανή και σταθερά διαλύματα λόγω των διαφορετικών ιδιοτήτων τους. Η μη πολική έλλειψη πετρελαίου προστίθεται στον μη πολικό πυρήνα των μικκυλίων και προστίθεται πολική έλλειψη πετρελαίου στην περιοχή της πολικής ομάδας του μικκυλικού κελύφους σύμφωνα με το πολικό μέγεθος και τη μοριακή δομή της ή η πολικότητα του μορίου μόλυνσης πετρελαίου αγκυρώνεται την επιφάνεια των μικκυλίων, ενώ οι μη πολικές υδρογονανθρακικές αλυσίδες εισάγονται στον πυρήνα των μικυλλίων. Επομένως, το αποτέλεσμα διαλυτοποίησης της απομάκρυνσης της μόλυνσης πετρελαίου είναι στην πραγματικότητα ότι η μόλυνση του πετρελαίου διαλύεται στο υγρό πλύσης, πράγμα που καθιστά αδύνατη τη μόλυνση του πετρελαίου από την επιφάνεια του αντικειμένου και βελτιώνει σημαντικά το αποτέλεσμα πλύσης.

Η ποσότητα προσρόφησης στην επιφάνεια αυξάνεται με την αύξηση της συγκέντρωσης του διαλύματος. Όταν η συγκέντρωση φθάνει ή υπερβαίνει μια ορισμένη τιμή, η ποσότητα προσρόφησης δεν αυξάνεται. Αυτά τα υπερβολικά επιφανειοδραστικά μόρια είναι άτακτα ή υφίστανται με κανονικό τρόπο στο διάλυμα. Η πρακτική και η θεωρία δείχνουν ότι σχηματίζουν ενώσεις σε λύση, οι οποίες ονομάζονται μικκύλια. Τα μόρια επιφανειοδραστικού είναι αμφίφιλα μόρια με υδρόφιλες και λιπόφιλες ομάδες. Το νερό είναι ένα ισχυρό πολικό υγρό. Όταν η επιφανειοδραστική ουσία διαλύεται σε νερό, σύμφωνα με την αρχή της ομοιότητας πολικότητας και διαφοράς και απόρριψης της πολικότητας, η υδρόφιλη ομάδα και το νερό της προκαλούνται να διαλυθούν στο νερό και η υδρόφιλη ομάδα και το νερό απωθεί και αφήνει νερό. Ως αποτέλεσμα, τα επιφανειοδραστικά μόρια (ή τα ιόντα) προσροφώνται στη διφασική διασύνδεση, πράγμα που μειώνει την διεπιφανειακή τάση μεταξύ των δύο φάσεων. Όσο περισσότερο επιφανειοδραστικά μόρια (ή ιόντα) απορροφούνται στη διεπαφή, τόσο μεγαλύτερη είναι η μεσαία επιφανειακή τάση.

Η επιφανειακή χημική τροποποίηση είναι η τελική τροποποίηση της επιφανείας με τοπική επίστρωση στην επιφάνεια των ανόργανων σωματιδίων με χημική αντίδραση ή χημική προσρόφηση μεταξύ επιφανειοδραστικών και ανόργανων σωματιδίων. Ο Liu Qian και άλλοι επιφανειοδραστικοί παράγοντες χρησιμοποίησαν πολυαιθυλενογλυκόλη για την επεξεργασία των πολύ λεπτών σωματιδίων SiC. Μοριακές αλυσίδες πολυαιθυλενογλυκόλης τροποποιήθηκαν στην επιφάνεια των σωματιδίων SiC, οι οποίες λειτουργούσαν ως στερικό εμπόδιο για την πρόληψη της επανασύνδεσης στερεών σωματιδίων SiC. Οι σκόνες SiC επεξεργασμένες με επιφανειοδραστικό παράγοντα με ακανόνιστο σχήμα ή συσσωμάτωση μπορούν να προσροφήσουν μακρές μοριακές αλυσίδες επιφανειοδραστικών ουσιών σε επιφανειακά ελαττώματα και εναιωρούμενους δεσμούς σωματιδίων, να επιταχύνουν την αποσύνθεση μεγάλων σωματιδίων ή συσσωματωμένων σωματιδίων και να βελτιώσουν τη διασπορά σωματιδίων SiC.

Σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά των επιφανειοδραστικών, επιλέχθηκαν 9 τύποι επιφανειοδραστικών ουσιών, επιλέχθηκαν 7 από αυτά και διεξήχθησαν πειράματα απομάκρυνσης με ένα απλό τασιενεργό. Επιλέχθηκαν πέντε ενώσεις με καλύτερη επίδραση. Η βέλτιστη σύνθεση 3 μελετήθηκε με ορθογώνιο πείραμα. Οι βέλτιστες τεχνολογικές συνθήκες ήταν A3B2C1D3 με περιεκτικότητα σε πολτό 9%, δόση παράγοντα αποχρωματισμού 0,8%, θερμοκρασία αποσύνθεσης 50 ° C, χρόνος αποπλύσεως 50 λεπτών και φωτεινότητα χαρτιού Newsprint Pulp 56,1% μετά την απομάκρυνση.

Σε διάλυμα, τα επιφανειοδραστικά μόρια μεταναστεύουν στην επιφάνεια των διαλυτών, μειώνοντας την επιφανειακή τάση (νερό ή άλλους διαλύτες). Οι πολικές ομάδες επιφανειοδραστικών κατευθύνονται κατευθείαν προς την επιφάνεια του διαλύτη και οι αλυσίδες υδρογονάνθρακα εκτείνονται στον αέρα. Αυτή η κατανομή καθιστά την εξισορρόπηση της επιφανειακής δύναμης και κατά συνέπεια η επιφανειακή τάση μειώνεται. Η επιφανειακή τάση παρέμεινε σταθερή αφού μειώθηκε στην κρίσιμη συγκέντρωση μικκυλίου και τα μόρια τασιενεργού κατανεμήθηκαν στην επιφάνεια του διαλύτη μέχρις ότου σχηματίστηκε η μονοστρωματική δομή. Η επιφανειακή τάση συμβάλλει στο σχεδιασμό αποτελεσματικού μελανιού. Επειδή η διαδικασία επίχρισης χρωμάτων και αυτές οι παράμετροι έχουν μια μεγάλη σχέση. Πολλά ελαττώματα στο στρώμα χρωματισμού μπορούν να αποδοθούν στην επιφανειακή τάση.

Η βιοαποικοδόμηση των επιφανειοδραστικών ουσιών είναι μία από τις πιο ευρέως μελετημένες μεθόδους και έχει υιοθετηθεί από ορισμένες μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Η μέθοδος μπορεί να χωριστεί σε μεθόδους ενεργοποιημένης ιλύος, μέθοδο αναερόβιας χώνευσης και μέθοδο χρησιμοποίησης του αυτοκαθαρισμού του εδάφους. Όλοι χρησιμοποιούν τα χαρακτηριστικά των μικροοργανισμών που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τασιενεργό ως μοναδική πηγή άνθρακα για να ολοκληρώσουν την αποικοδόμηση του επιφανειοδραστικού.

Σε διάλυμα, τα επιφανειοδραστικά μόρια μεταναστεύουν στην επιφάνεια των διαλυτών, μειώνοντας την επιφανειακή τάση (νερό ή άλλους διαλύτες). Οι πολικές ομάδες επιφανειοδραστικών κατευθύνονται κατευθείαν προς την επιφάνεια του διαλύτη και οι αλυσίδες υδρογονάνθρακα εκτείνονται στον αέρα. Αυτή η κατανομή καθιστά την εξισορρόπηση της επιφανειακής δύναμης και κατά συνέπεια η επιφανειακή τάση μειώνεται. Η επιφανειακή τάση παρέμεινε σταθερή αφού μειώθηκε στην κρίσιμη συγκέντρωση μικκυλίου και τα μόρια τασιενεργού κατανεμήθηκαν στην επιφάνεια του διαλύτη μέχρις ότου σχηματίστηκε η μονοστρωματική δομή. Η επιφανειακή τάση συμβάλλει στο σχεδιασμό αποτελεσματικού μελανιού. Επειδή η διαδικασία επίχρισης χρωμάτων και αυτές οι παράμετροι έχουν μια μεγάλη σχέση. Πολλά ελαττώματα στο στρώμα χρωματισμού μπορούν να αποδοθούν στην επιφανειακή τάση.

Το επιφανειοδραστικό αλκυλικό γλυκοζίτη είναι μια ουσία που μπορεί να μειώσει την διεπιφανειακή τάση μεταξύ υγρού, υγρού, στερεού και αερίου. Έχει τις λειτουργίες διαλυτοποίησης, γαλακτωματοποίησης και διαβροχής και μπορεί να διαλύσει αυτές τις αδιάλυτες ενώσεις υδρογονανθράκων πετρελαίου και άλλες οργανικές ενώσεις. Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η αποδοτικότητα των οργανικών ρύπων στο έδαφος. Τα επιφανειοδραστικά μόρια είναι αμφίφιλα μόρια, δηλαδή η υδρόφιλη ομάδα και η λιπόφιλη ομάδα σχηματίζουν μία υδρόφιλη ομάδα, έτσι ώστε τα επιφανειοδραστικά μόρια να είναι διαλυτά στο νερό και η λιπόφιλη ομάδα να καταστέλλει τα επιφανειοδραστικά μόρια διαλυτά στη βενζίνη ελαιώδους φάσης. Η τάση της κηροζίνης, των ζωικών και φυτικών ελαίων, των διαφόρων λιπών, των αρωματικών ενώσεων και ορισμένων υγρών οργανικών ουσιών που δεν είναι συμβατές με το νερό.

Η επιφανειακή χημική τροποποίηση είναι η επικάλυψη τοπικά της επιφάνειας των σωματιδίων με χημική αντίδραση ή χημική προσρόφηση της επιφάνειας των σωματιδίων ανόργανης σκόνης για την ολοκλήρωση της τροποποίησης της επιφάνειας.

Πολλές επιφανειοδραστικές ουσίες χημικώς συντιθέμενης αλκυλο γλυκοσίδης καταστρέφουν το οικολογικό περιβάλλον λόγω της ανθεκτικής, τοξικής και συσσώρευσης τους στο οικοσύστημα. Αντίθετα, τα βιολογικά επιφανειοδραστικά είναι βιοδιασπώμενα και μη τοξικά για το οικολογικό περιβάλλον. Είναι πιο κατάλληλο για τον έλεγχο της ρύπανσης στην περιβαλλοντική μηχανική. Για παράδειγμα, στη διαδικασία επεξεργασίας λυμάτων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συλλέκτης επίπλευσης για να απορροφήσει τα φορτισμένα μεταλλικά σωματίδια για την απομάκρυνση τοξικών μεταλλικών ιόντων και για την επισκευή θέσεων μολυσμένων από οργανική ύλη και βαρέα μέταλλα.

Η βιομηχανία επιφανειοδραστικών ουσιών της Κίνας ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 και εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιείται κυρίως στην παραγωγή συνθετικών απορρυπαντικών. Με την εντατικοποίηση του ανταγωνισμού στην αγορά, οι κατασκευαστές έχουν μετατοπίσει την εστίασή τους σε βιομηχανικές επιφανειοδραστικές ουσίες. Η αύξηση της κατανάλωσης βιομηχανικών επιφανειοδραστικών ουσιών οδήγησε στην ταχεία ανάπτυξη της βιομηχανίας επιφανειοδραστικών ουσιών της Κίνας. Ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια, την επιφανειακή δραστηριότητα της Κίνας Η βιομηχανία πρακτόρων βρίσκεται σε κατάσταση ταχείας ανάπτυξης. Ο αλκυλικός γλυκοζίτης που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 θεωρείται ως επιφανειοδραστική ουσία παγκόσμιας κλάσης από εγχώριους και ξένους εμπειρογνώμονες.

Οι αλκυλο γλυκοσίδες μπορούν να εφαρμοστούν σε πολλές βιομηχανίες και τομείς, όπως πλύσιμο, καλλυντικά, επεξεργασία τροφίμων, εκτύπωση υφασμάτων, φυτοφάρμακα και φαρμακευτικά προϊόντα. Ως πρώτη ύλη για μη ιοντικά ουδέτερα απορρυπαντικά, έχουν ευρείες προοπτικές εφαρμογής. Για υψηλής ποιότητας καθαριστικά ρούχων. Επιπλέον, οι αλκυλικές γλυκοζίδες έχουν ένα ευρύ φάσμα αντιβακτηριακής δραστικότητας έναντι Gram-αρνητικών βακτηριδίων, θετικών κατά Gram βακτηρίων και μυκήτων.

Τα τελευταία χρόνια, με την ταχεία ανάπτυξη της βιομηχανίας μαυρίσματος, η ποικιλία και η παραγωγή δερμάτινων προϊόντων αυξάνονται και οι βαθμοί συνεχώς βελτιώνονται. Η ζήτηση για βοηθητικά μέσα που συνίστανται σε επιφανειοδραστικές ουσίες αυξάνεται επίσης, και τέτοια υλικά έχουν καταστεί ένα απαραίτητο υλικό για τη βιομηχανία δέρματος. Γενικά, η ποσότητα χημικών δερμάτων είναι μικρή σε σύγκριση με το βάρος του δέρματος,