Τα αλκυλοπολυγλυκοσίδια πρέπει να έχουν καλή συμβατότητα και συμβατότητα

2018-07-28 10:44:21

Ορισμένοι μη ιοντικοί γαλακτωματοποιητές είναι τα κύρια επιφανειοδραστικά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία καλλυντικών. Ως γαλακτωματοποιητής για τη διαμόρφωση λοσιόν φροντίδας του δέρματος, τα αλκυλοπολυγλυκοσίδια πρέπει να έχουν καλή συμβατότητα και συμβατότητα. Προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις ασφάλειας, ιξώδους, αποστράγγισης κλπ., Το επιφανειοδραστικό σιλικόνης που έχει τροποποιηθεί με πολυαιθέρα είναι ένας γαλακτωματοποιητής αλκυλοφωσφορικού εστέρα, επιφανειοδραστικό αμινοξύ, που χρησιμοποιείται συνήθως στην παρασκευή γαλακτώματος ελαίου σιλικόνης. Ένα παράγωγο εστέρα λιπαρού οξέος ενός γλυκοζίτη και ενός λιπαρού οξέος πολυγλυκερόλης αλκυλ γλυκοζιδικού εστέρα σακχαρόζης είναι επίσης ευρέως χρησιμοποιούμενα γαλακτωματοποιητές.

Στη βιομηχανία καλλυντικών, οι διαλυτοποιητές χρησιμοποιούνται κυρίως στην παραγωγή προϊόντων όπως λοσιόν, έλαια μαλλιών και βελτιωτικά για την ανάπτυξη τριχών. Δεδομένου ότι τα λιπαρά συστατικά στα καλλυντικά διαφέρουν στη δομή και την πολικότητα, ο μηχανισμός της διάλυσης τους είναι επίσης διαφορετικός. Το καστορέλαιο σκληρυνθέν με πολυοξυαιθυλένιο, καστορέλαιο πολυοξυαιθυλενίου, πολυοξυαιθυλενο σορβιτάνη, εστέρας λιπαρού οξέος πολυγλυκερόλης και άλλα μη ιονικά επιφανειοδραστικά και αμφοτερικά παράγωγα με βάση το καστορέλαιο μπορούν να επιτύχουν καλύτερη υδρολυτική επίδραση.

Όταν η λοσιόν της λοσιόν είναι άρωμα, θα πρέπει να διαλύεται με αιθέρα αλκυλ πολυοξυαιθυλενίου. Άλλες επιφανειοδραστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως διαλυτοποιητές απαιτείται να είναι πολύ υδρόφιλες. Επιπλέον, ο διαλυτοποιητής δεν πρέπει να ερεθίζει τα μάτια, το δέρμα και τα παρόμοια.

Το φαινόμενο στο οποίο μια αδιάλυτη στο νερό ουσία σχηματίζει λεπτά σωματίδια στο νερό και είναι ομοιόμορφα διασκορπισμένη ονομάζεται διασπορά. Τα περισσότερα από τα επιφανειοδραστικά που χρησιμοποιούνται ως παράγοντες διασποράς είναι επίσης γαλακτωματοποιητές, όπως αιθοξυλιωμένες λιπαρές αλκοόλες, οι οποίες έχουν καλές ιδιότητες διασποράς. Επιπροσθέτως, οι αμφοτερικές επιφανειοδραστικές ουσίες χρησιμοποιούνται ευρέως στην παρασκευή καλλυντικών λόγω της καλής τους απορρυπαντικότητας, της βιοδιασπασιμότητας, της ελαφρότητας, της χαμηλής τοξικότητας και του χαμηλού ερεθισμού και έχουν καλό διασκορπιστικό αποτέλεσμα.

Το επιφανειοδραστικό έχει την ικανότητα να απορροφά έντονα την επιφάνεια των σωματιδίων. Προστίθεται κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του παρασιτοκτόνου παρασκευάσματος για να διευκολυνθεί η διασπορά και η εναιώρηση των σωματιδίων και για να εξασφαλιστεί η επαναδιασπορά όταν το νερό αραιώνεται στη δεξαμενή ψεκασμού για να αποτραπεί η συσσωμάτωση των σωματιδίων. Όταν επιλέγεται ένα ιοντικό επιφανειοδραστικό, προσροφάται στην επιφάνεια του σωματιδίου για να παρέχει μια ηλεκτρική απόρριψη, έτσι ώστε τα σωματίδια να παραμένουν διαχωρισμένα το ένα από το άλλο για να παρέχουν ένα σταθεροποιητικό φορτίο σωματιδίων. όταν επιλέγεται ένα μη ιονικό επιφανειοδραστικό, το λιπόφιλο τμήμα του επιφανειοδραστικού προσροφάται στο On των σωματιδίων, το υδρόφιλο τμήμα εκτείνεται στην υδατική φάση για να περιβάλλει τα σωματίδια, σχηματίζοντας ένα χωρικό φραγμό που παρέχει στερεοχημική σταθεροποίηση.

Όλα αυτά βοηθούν στην πρόληψη της συσσώρευσης σωματιδίων σωματιδίων παρασιτοκτόνου κατά την επεξεργασία και την αποθήκευση της μορφής δοσολογίας. Οι παράγοντες διασποράς που χρησιμοποιούνται συνήθως σε παρασιτοκτόνα είναι οι λιγνοσουλφονικοί εστέρες, τα συμπυκνώματα μεθυλοσουλφονικού ναφθαλινοσουλφονικού εστέρα, οι αλκυλοφαινόλες πολυοξυαιθυλενίου και τα συμπολυμερή κατά συστάδες ΕΟ / ΡΟ και τα συμπολυμερή μοσχεύματος τύπου χτένας.