Ποια είναι τα κύρια επιφανειοδραστικά αλκυλοπολυγλυκοζίτη που χρησιμοποιούνται συνήθως;

2019-01-02 10:05:06

Η επιφανειακή χημική τροποποίηση είναι η επικάλυψη τοπικά της επιφάνειας των σωματιδίων με χημική αντίδραση ή χημική προσρόφηση της επιφάνειας των σωματιδίων ανόργανης σκόνης για την ολοκλήρωση της τροποποίησης της επιφάνειας.

Liu Wei et αϊ. επεξεργασμένα με υπεριώδη σωματίδια SiC με τασιενεργό πολυαιθυλενογλυκόλη. Η μοριακή αλυσίδα πολυαιθυλενογλυκόλης τροποποιήθηκε στην επιφάνεια των σωματιδίων SiC για να λειτουργήσει ως στερεοχημικό φράγμα για την αποτροπή στερεών σωματιδίων SiC από την επανασυσσωμάτωση. Αφού η σκόνη SiC με ακανόνιστο σχήμα ή συσσωμάτωση υποβληθεί σε κατεργασία με επιφανειοδραστικό, η μακρά μοριακή αλυσίδα του επιφανειοδραστικού προσροφάται επί των επιφανειακών ατελειών και των δεσμών των σωματιδίων, η οποία επιταχύνει την αποσύνθεση των μεγάλων σωματιδίων ή των συσσωματωμένων σωματιδίων και είναι ευεργετική για βελτιώνουν τη διασπορά των σωματιδίων του SiC.

Οι Zhou Jigao et αϊ. τροποποίησε την επιφάνεια της σκόνης νανο-ζιρκονίας με αδιπικό οξύ και στεατικό οξύ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καρβοξυλική ομάδα (-ΟΟΟΗ) στο αδιπικό οξύ και το στεαρικό οξύ και η υδροξυλομάδα στην επιφάνεια των σωματιδίων νανο-ζιρκονίου (ΟΗ) Εμφανίζεται μια αντίδραση εστεροποίησης παρόμοια με ένα οξύ και μία αλκοόλη και σχηματίζεται ένα μονομοριακό φιλμ στην επιφάνεια αυτού και η τροποποιημένη στην επιφάνεια σκόνη νανοζυξίας μετατρέπεται από πολικότητα σε μη πολικότητα. Ταυτόχρονα, καθώς η προσρόφηση της μονομοριακής μεμβράνης στην επιφάνεια της σκόνης μειώνει τη δύναμη αλληλεπίδρασης μεταξύ των σκονών (συμπεριλαμβανομένης της διαμοριακής δύναμης και της μηχανικής δύναμης άρθρωσης), η αντίσταση τριβής κατά τη ροή της σκόνης μειώνεται, βελτιώνοντας τη ρευστότητα της σκόνης. .

Συνήθως χρησιμοποιούμενα επιφανειοδραστικά αλκυλο-πολυγλυκοζίτη είναι κυρίως παράγοντες σύζευξης, ανώτερα λιπαρά οξέα και άλατά τους, ακόρεστα οργανικά οξέα και σιλικόνες. Οι παράγοντες σύζευξης είναι συνήθως χρησιμοποιούμενα ορυκτά επιφανειοδραστικά.

Η συσσωμάτωση κρυστάλλου αναφέρεται στο φαινόμενο ότι ένας κρύσταλλος αλλάζει από μια χαλαρή κατάσταση σε μια μπρικέτα. Η συσσωμάτωση επιδεινώνει τη ρευστότητα των κρυσταλλικών σωματιδίων και επηρεάζει άμεσα την απόδοση του προϊόντος. Η προσθήκη μίας ιχνοθετημένης ποσότητας επιφανειοδραστικού στο διάλυμα κατά τη διάρκεια της κρυστάλλωσης του προϊόντος μπορεί να αποτρέψει αποτελεσματικά την συσσωμάτωση του προϊόντος. Ο μηχανισμός δράσης έχει ως εξής: (1) Το τασιενεργό εισέρχεται στο σύστημα κρυσταλλώσεως, σχηματίζοντας ένα φιλμ περιτυλίξεως στην επιφάνεια του κρυστάλλου για να προκαλέσει μηχανικό διαχωρισμό μεταξύ των κρυσταλλικών κόκκων. 2 που προσροφά στην επιφάνεια του κρυστάλλου για να σχηματίσει ένα υδρόφοβο στρώμα, εμποδίζοντας την ανταλλαγή υγρασίας μεταξύ του κρυστάλλου και της ατμόσφαιρας. Η επιφανειακή τάση του διαλύματος αλλάζει τη γωνία επαφής της διεπαφής μεταξύ του στερεού και του υγρού, έτσι ώστε να μειώνεται η δύναμη προσρόφησης του κρυστάλλου επί του τριχοειδούς του διαλύματος. 4 που συμμετέχουν στη διαδικασία παραγωγής κρυστάλλων, μεταβάλλοντας το σχετικό ρυθμό ανάπτυξης κάθε κρυστάλλου, βελτιώνοντας την κρυσταλλική συνήθεια των σωματιδίων και μειώνοντας την ενέργεια της διασύνδεσης κρυστάλλων, Μεταβάλλοντας έτσι την μορφολογία των κρυστάλλων. Για παράδειγμα, ένας αλκυλοσουλφονικός εστέρας και ένα ενδιάμεσο αυτού, αλκυλοσουλφονυλοχλωρίδιο, αλκυλοβενζολοσουλφονικό, π-τολουολοσουλφονικό νάτριο, λιπαρό οξύ νατρίου, κτλ., Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παράγοντας κατά της συσσωματώσεως για κρυσταλλικά προϊόντα.